Στο καλλιτεχνικό πεδίο, κατά τη δεκαετία του 20 η Κυβέλη εγκαινιάζει τη συνεργασία της με το Γάλλο “ρεζισέρ” Αλμπέρ Ρουλάν, σε μια προσπάθεια να ευθυγραμμισθεί με τις εξελίξεις που σταδιακά εδραιώνουν την ανάγκη εισαγωγής του σκηνοθέτη στη θεατρική πρακτική.
Με το θίασό της συμπράττει ο μεγάλος Αιμίλιος Βεάκης, ενώ στα θέατρα που διαχειρίζεται ο Θεοδωρίδης ανατέλλουν πλέον δύο νέες πρωταγωνίστριες, οι κόρες της Μιράντα Μυράτ και Αλίκη Θεοδωρίδη, τις οποίες αφήνει από το 1923 να παίζουν τους ρόλους που αποτέλεσαν μεγάλες επιτυχίες της.
Σε επίπεδο ρεπερτορίου τα πράγματα δεν διαφοροποιούνται σημαντικά.
Εκτός του μπουλβάρ που παραμένει κυρίαρχο, οι θίασοί της ανεβάζουν Πιραντέλλο (Η Ηδονή της Τιμιότητος, Ο Άνθρωπος, το Κτήνος και η Αρετή, 1927), Σω (Οι Ήρωες, 1924), ενώ η ίδια παίζει Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν (31/01/21) και κάνει επιτυχίες με τα έργα των Ρώσων Αντρέγιεφ (Ανθή), Αρτσιμπάτσεφ (Η Ζήλια) και Τολστόι (Κασάτκα).
