Influencers

Ερμούπολη, Γενάρης 2024

Η λέξη που περισσότερο αναζητήθηκε στο διαδίκτυο, το 2023 κατά το λεξικό WEBSTER, λέξη της χρονιάς ήταν το: “authentic”.

Να λοιπόν, μέσα στο παλιό συρτάρι από ρίζα ελιάς πρόσωπα αυθεντικά, χαμογελούν συγκρατημένα influencers του καιρού τους και υπόσχονται στην Κυβέλη, κάτι. Η ανατύπωση της φωτογραφίας τους κάνει νεφελώδεις, ίσως χιονισμένους. Ωστόσο, οι ψηφιακές κοινότητες θα τους θεωρούσαν γοητευτικούς, χαρισματικούς rizz!

Στέκομαι στη ρίζα του Βροντάδο. Συλλέγω, όχι φωτογραφίες αλλά μαρτυρίες – πορτρέτα από πρόσωπα αληθινά που ζουν και δρουν τώρα.

Η επικράτεια των λέξεων συγκροτεί την επικράτεια του λόφου. Κάποιες αυθεντικές στιγμές σαν νότες πέφτουν στο «τέλι» της νύχτας.

Καλή δημιουργική χρονιά

Βαλεντίνη Ποταμιάνου

Θάλασσα – Θέατρο – Θεότητες • Φωτογραφία – Installation – Αφήγηση

27/5/2023 -27/10/2023  Κατόπιν ραντεβού στο τηλέφωνο επικοινωνίας: 6983435411.

Ινστιτούτο Κυβέλη
Λεωνίδου 4, Ερμούπολις, 84100 Σύρος
Facebook, YouTube

Συντελεστές:
Νίκος Καραμπούλας – φωτογραφίες
Ανδρέας Νικολαράκης – ψηφιακές εφαρμογές
Γιώργος Βαφειάς – σύμβουλος
Γιάννης Ζυγομαλάς- παραγωγή, συντονισμός
Ελένη Κοζάου – επιμέλεια, installation
Κωνσταντίνα Οικονομοπούλου – επιμέλεια

Υποστηρικτές:
Μιχάλης Κονιδάρης
Χρήστος Πρασσάκης
Ειρήνη Χαρδαλή
ΘΕΜΕΛΙΟ

Δεν αποζητώ το θήτα της αυθεντίας… μόνο ζητώ από την αίσθηση, να βρω στις πτυχές της μνήμης το θάμβος της τέχνης. Τις λέξεις και τις εικόνες μέσα στις 10 βιτρίνες ως έννοιες και ως οντότητες.
Στα βάθη του βυθού της Μεσογείου, ο Νίκος συναντά τον Luigi Pirandello, να διαβάζει Βιργίλιο. Στο στενό της Σικελίας, λέει, η Σκύλλα και η Χάρυβδη ταράσσουν με τόση σφοδρότητα το κύμα, που αλατίζονται τ’ αστέρια. Ένα ποδήλατο στον βυθό σώζει το μοντέρνο θέατρο, το…θουρεαλισμό…
Ο Ανδρέας επιλέγει την αισθητική της προσωπικής του ευαισθησίας για την ηλεκτρονική του εφαρμογή. Εκεί συνομιλεί ο Oscar Wilde με την Κυβέλη. Ο Ριγκολέττο αναπολεί την πρεμιέρα στο θέατρο Απόλλων το 1864. Τις λαμπερές ημέρες που γεννιέται ένας ολόκληρος κόσμος μέσα απ’ τη θυσία και το αίμα, σαν ένας ερωτικός κραδασμός. Έμποροι και τεχνίτες από το Βροντάδο αναζητούν το νέο όνομα της νέας ζωής στο άστυ. Ο Ερμής έμπορος, λόγιος και ψυχοπομπός… ναι αυτός είναι η Ερμούπολη. Μασσαλία, Λίβερπουλ, Χαλέπι, Δαρδανέλια, ένας μείζων ελληνισμός της Διασποράς σε λιμάνια και πέλαγα, θαλασσινός παλμός η Θεοτόκος. Και ο Κολοκοτρώνης κρατάει γκέμια, γλώσσα και μάρμαρα καθώς το εκμαγείο του Απόλλωνα σιωπηλό ψιθυρίζει γαλλικά ‘’αγαπώ το θέατρο’’. Αυτές τις θάλασσες διασχίζουν τα καραβάνια των ηθοποιών, για να βρεθούν στις ελληνικές κοινότητες: Οδησσό, Κωνσταντινούπολη και Αλεξάνδρεια. Η Μαρίκα Κοτοπούλη με το θίασο Δημήτρη Μυράτ ποζάρει στις πυραμίδες πάνω στην καμήλα. Ο Καβάφης κοιτάζει την ώρα, διορθώνει την ημερομηνία με μελάνι βουργουνδίας πάνω στο μονόφυλλο, που το βράδυ θα χαρίσει στην Κυβέλη… 1930… η Σμύρνη έχει χαθεί.
Ο οβελίσκος είναι στο Παρίσι, όλοι ομιλούν τη γαλλική. 1809 το πρώτο ταξίδι του Byron στην Ελλάδα. Έκθαμβος θα δει μία νύχτα καραγκιόζη στην αυλή του Αλί Πασά, και μαγεμένος θα πει πως οι ‘’λέξεις είναι πράγματα που ήρθαν για να μείνουν’’, λέξεις που θα μπουν σε σειρά και θα παίξει η Κυβέλη το 1909 στο έργο ‘’Βύρων’’.
Η Ελένη πάνω στη σκάλα, κρατά το κεφάλι του Λαοκόοντα πιασμένο στο δίχτυ του Δημήτρη, σαν τα ορφανά αρχαία που λιώνουν από νοσταλγία για τον τόπο τους. Καθώς ο Δούρειος ίππος περνά μέσα στα τείχη των Τρώων, ο ήρωας θέλει να αλλάξει τούτη τη μοίρα, όμως, οι θεοί είχαν αποφασίσει. Απέναντι ο Κύκλωπας του Ιορδάνη Μαρίνου, από το έργο του Σοφοκλή, σε δική του μετάφραση. Τη μάσκα που φόρεσε, την έφτιαξε μόνος του. Παράσταση του 1954, και ο εμφύλιος νωπός.
Ο Γιάννης, τοποθετεί ‘’το γελαστό παιδί’’, σκοτωμένο, δίπλα στην πέτρα που ζωγράφισε ο Γιάννης Ρίτσος και χάρισε στη Μιράντα Μυράτ.
Μέσα στις διαθλάσεις του φωτός σα θάλασσα η μνήμη κι όχι μία ίσια γραμμή
Νούς – νοός – ναός – ναύς
γιατί η έκθεση έχει το ρεαλισμό του ονείρου και τα θραύσματα που συγκροτούν την περιπέτεια της κάθε καρδιάς και ο αφηγητής στέκει μπροστά σας με όλη του τη σάρκα και όλα του τα οστά.

Βαλεντίνη Ποταμιάνου

Νίκος Καραμπούλας (Φωτογραφίες): τριτοετής φοιτητής στο τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ερμούπολης – Σύρος και παράλληλα
εκπαιδευτής καταδύσεων της Σχολής ‘’ZOUMBOSUB’’ DIVERS ΠΗΛΙΟΝ – PELION.

Θαύμαζα το φάρο της Σύρου. Μνημειακό έργο του Βαυαρού Γιόχαν Ερλάχερ. Ανάβει διαρκώς από το 1844, και αποτυπώνεται σε ωραίο γραμματόσημο των Ελληνικών Ταχυδρομείων.
Εκεί ένα σούρουπο συνάντησα το Νίκο. Σπουδάζει στην Ερμούπολη και παράλληλα είναι εκπαιδευτής καταδύσεων, στη Μεσόγειο, στις θάλασσες του Πρωτέα και στη θάλασσα που οι χαρτογράφοι ονόμασαν Levante. Από το 15ο αιώνα η ουμανιστική γεωγραφία και χαρτογραφία, αποτύπωναν τις «τύχες» των τόπων, τα νησολόγια, τους χαμένους μύθους. Αυτές τις θάλασσες εκστατικός ο Νίκος φωτογραφίζει. Θωπεύει με σέβας τη Μέδουσα και τα έμβια. Στις δέκα φωτογραφίες από τη συλλογή του που μας προσέφερε, το βυθισμένο καράβι, ορθό με την αλυσίδα του, είναι σαν το πρελούδιο του Ντεμπυσύ. Ο βυθισμένος καθεδρικός ναός, (Claude Debussy, La cathédrale engloutie). Ο Νίκος στους ίδιους ναυτικούς δρόμους του Αιγαίου από την εποχή που ο Ίππαρχος έβλεπε στα σημάδια του ουρανού, τη νύχτα, το δάγκωμα του κυνός τις ζεστές νύχτες, μέχρι τον Οδυσσέα που αναγνωρίζεται από το δάγκωμα του κάπρου στο πόδι. Σκύφιος, γεννήθηκε το πρώτο μυθικό άλογο από το σπέρμα του Ποσειδώνα. Στις ίδιες θάλασσες ο Νίκος ταξιδεύει σα Διόνυσος με ένα πλοίο στολισμένο με την Άμπελο. Ο Διόνυσος, θεός της μέθης, ορίζει τη Θυμέλη στο κέντρο της σκηνής του Θεάτρου εκεί όπου συντελείται η μέθεξη. Το θήτα, θάλασσα, θέατρο, θεότητες.

Νίκο με ευγνωμοσύνη σε ευχαριστώ,

Βαλεντίνη Ποταμιάνου

Μια παράλληλη αφηγηματική εμπειρία αναδύεται από τις βιτρίνες της έκθεσης μέσω της Εφαρμογής Ξενάγησης για φορητές συσκευές Android του Ινστιτούτου Κυβέλη. Η εφαρμογή αναθέτει στους επισκέπτες τον αρχέγονο συμβολικό ρόλο του ταξιδευτή-ερευνητή, προσκαλώντας τους να εμβυθιστούν μέσα στους σουρεαλιστικούς κόσμους των βιτρινών για να ανακαλύψουν πρόσωπα, θεούς και ήρωες, με αφηγήσεις που νοηματοδοτούν την επίγεια εκδοχή της ύπαρξής τους. Κι όπως από κάθε ταξιδευτή αξιώνουμε μια ιστορία από τις περιπλανήσεις του, κατά την ολοκλήρωση της ξενάγησης, κάθε επισκέπτης μπορεί να επιλέξει το έκθεμα με την αγαπημένη του αφήγηση και να συναντήσει μπροστά από αυτό κάποιον άλλον με την ίδια επιλογή, πραγματώνοντας ένα πολύτιμο μοίρασμα.

Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη για λήψη από το Google Play εδώ:

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.cybele.application

Η πρώτη έκδοση της εφαρμογής ξενάγησης σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από τον Ανδρέα Νικολαράκη στο πλαίσιο Διπλωματικής Εργασίας στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων (ΤΜΣΠΣ) του Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Σύρο.

Οικία Κυβέλη – Καλοκαίρι 2021

Η Οικία Κυβέλη του 1870, είναι ένα σπάνιο δείγμα αστικής αρχιτεκτονικής.
H φιλοξενία αγκαλιάζει τον επισκέπτη ο οποίος έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει τη γοητευτική ζωή της ηθοποιού Κυβέλης και το θέατρο του 20ου αιώνα. Φωτογραφίες, πορτρέτα, κοστούμια, ερωτικά γράμματα, memorabilia, από το καμαρίνι μιας θεατρίνας που ενθουσιάζει (μόλις 16 ετών) τους Συριανούς στο θέατρο Απόλλων το 1904.
Στην ταράτσα, κάτω από τα άστρα, πάνω από το λιμάνι, προβάλλεται το video (20′) “Ο Αγώνας Μέσα Στη Φορεσιά” και στην έκθεση μέσα στις φωτεινές βιτρίνες γιορτάζουμε το 1821 με πρόσωπα της ιστορίας αλλά και της τέχνης κι ο επισκέπτης καθρεφτίζεται και ονειρεύεται ανάμεσα σε αυτά.

Ώρες Επισκεψιμότητας: Δευτέρα – Κυριακή 10:00 – 14:00 & 20:00 – 23:00 / Τετάρτη κλειστά
Τιμή Εισόδου: 5 € / δωρεάν είσοδος για παιδιά κάτω των 10 ετών
Διεύθυνση: Λεωνίδου 4, Ερμούπολη
Email: oikiakyveli@gmail.com
Τηλ: 22810 85730 (ενεργό μόνο τις ώρες λειτουργίας)
Website: https://kyveli.eu/
Facebook: Οικία Κυβέλη Σύρος / Kyveli’s Residence

Ο Αγωνας μεσα στη Φορεσια – Νεα Εκθεση 2021

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΟΡΕΣΙΑ

Η φετινή μας έκθεση, που ήδη άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του 2021, είναι αντικείμενο της ανάμνησης. Δεν είναι αντικείμενο μιας ιστορικής μελέτης και τεκμηρίωσης. Είμαστε καλλιτέχνες. Όλος μας ο κόσμος είναι το θέατρο.
Τα πρόσωπα της έκθεσής μας κοιτούν μέσα από λαμπερές βιτρίνες.
Το νόημα της ζωής τους εξάγεται μόνο από το θάνατό τους κι η δύναμη της φλόγας από την οποία αναλώθηκαν δίνει θέρμη και στο δικό μας πεπρωμένο.

Πρόσωπα από έναν κόσμο που φτάνει σ’ εμάς σκίζοντας το περίβλημά του. Αυτή είναι η δύναμή του. Ένα όνομα, μια μεταξωτή μαντήλα, ένα κουκούλι από μεταξωτή κλωστή παλιώνει σε μια εθνική φορεσιά ενός πια αστισμού που σιγά-σιγά μας καταβροχθίζει.

Στη θυσία του αίματος για ελευθερία ενάντια στη δουλεία, για την τιμή του ανθρώπου, ένας μείζων ελληνισμός κάθε τόπου και χρόνου στέκει απέναντί μας στην προθήκη.
Στέκουμε κι εμείς με ευγνωμοσύνη.
Με όλη μας τη σάρκα κι όλα μας τα οστά σε προσοχή.
Η εθνική φορεσιά είναι ένα λουλούδι ή τραγούδι περήφανο χωρίς υπέρογκο εγωισμό και συμφέρον κι ο αφηγητής είναι η μορφή υπό την οποία ο δίκαιος συναντά τον εαυτό του.

 

“Ο αγώνας μέσα στη φορεσιά”
Αυτόν τον τίτλο μας έστειλε ο Luigi Pirandello (1867-1936) για την έκθεση. Αυτός ο “δικός μας”, από τη Μεγάλη Ελλάδα, Σικελός από τον Ακράγαντα, είπε πως η Ιστορία δεν έχει δομή, πως “πολιτισμός είναι η φορεσιά”. Σαν κρυμμένος μέσα στις βιτρίνες, συνομιλεί με τη Σκιά του, συνομιλεί με τον εαυτό του και γράφει, πάνω στην παλιά, (σκιά κι αυτή) γραφομηχανή του Γεωργίου Παπανδρέου.

Γύρω του, κούκλες ντυμένες στο μετάξι δίχως πρόσωπα.

Χίλια οκτακόσια είκοσι ένα και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843) υπνωτίζει το βλέμμα μας. Έχει μάτι αητού, γρυπή μύτη, φοράει περικεφαλαία, χρυσό λιοντάρι στον ώμο. Ο ήρωας στέκει ατάραχος μέσα στο δωδεκάθεο δίπλα στη θεά Αθηνά.
Παρακολουθούν και οι δύο τον Τρωικό πόλεμο, όταν οι Χετταίοι έλεγαν τους Έλληνες “Αχεγιάβα” που θα πει: λαός από τη θάλασσα.

Πριν ξεκινήσει ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων μια άλλη είδηση ταράσσει την Ευρώπη: Στα 1820, μέσα από το λασπωμένο χώμα της Μήλου, γεννιέται η Αφροδίτη. Μαζί με τα πρώτα μηνύματα από τις μάχες των αλύτρωτων Ελλήνων, μέσα από τις τέχνες και την ποίηση φουντώνει στη ρομαντική Ευρώπη ο Φιλελληνισμός.

Σαν άλλη Αφροδίτη, η Λορ, ένα μοντέλο, ποζάρει μέσα στο ατελιέ του ζωγράφου Ευγενίου Ντελακρουά (1798-1863). Ημίγυμνη η κοπέλα, με λυγισμένο το γόνατο σ’ ένα μαξιλάρι, τουρτουρίζει στο παγωμένο Παρίσι. Ο ζωγράφος καίει τις καρέκλες του στο τζάκι, στο ατελιέ του. Στον πίνακά του ωστόσο, για την έξοδο του Μεσολογγίου, η Λορ ως Ελευθερία, Ελληνίδα μέσα στη φορεσιά της, λευκή και γαλάζια, πατάει με το γόνατο τα υπόλευκα μάρμαρα αυτού του μεγάλου υπόδουλου γένους.

Όλος ο αρχαίος κόσμος κοιμάται κάτω από τη γη, στον Άδη. Και μόνο ο Όμηρος και ο Παυσανίας φωνάζουν να ξυπνήσει.

“Οι Έλληνες είναι εκπληκτικοί στις αντιξοότητες”. Ο Πουκεβίλ (1770-1838) εκδίδει στο Παρίσι τις εντυπώσεις του για τους Νεοέλληνες. Βρέθηκε αιχμάλωτος πολέμου στην Τριπολιτσά. Είδε γυμνό σώμα λαβωμένο όπως η θεά Αθηνά που είδε στο χώμα την καρδιά του Ζαγρέα να πάλλεται. Έτσι και αυτός είδε σπλάχνα χυμένα στη γη.

Ο ζωγράφος τώρα, γνωρίζει πόσο χρώμα σαν αίμα, κόκκινο vermilion και πορφύρα της Τύρου, χρειάζεται για να αποδώσει τη σφαγή της Χίου.
Μετά τη σφαγή της Χίου, οι Χιώτες καταφεύγουν στη Σύρο. Πλούσιοι έμποροι με υποκαταστήματα από την Οδησσό ως τη Μασσαλία, την Αίγυπτο και το Λονδίνο, έρχονται εδώ σε κύματα, πολίτες του κόσμου ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Μαζί με ναυτικούς και εμπειροτέχνες εργάτες δημιουργούν το θαύμα που μας αγκαλιάζει, την Ερμούπολη. Ο Ομηρικός Ύμνος λέει πως “ο Ερμής γεννήθηκε πρωί αλλά ως το μεσημέρι έπαιζε κιθάρα”.

Με πολλαπλά προσωπεία ο Τζορτζ Γκόρντον Νόελ, λόρδος Βύρων (1788 -1824), διάσημος ποιητής του δυτικού ρομαντισμού, νάρκισσος και διγενής, φτάνει με το πλοίο Hercules για το μοιραίο, τελευταίο ταξίδι στην Ελλάδα. Το ταξίδι της θυσίας. Είχε γνωρίσει την Ελλάδα, σαν περιπέτεια, σε ένα περιπετειώδες grand tour όπου οι άγριοι Σουλιώτες του φέρθηκαν σαν πρίγκιπες και του τραγούδησαν τα κλέφτικα τραγούδια.
“Ό,τι τραγουδιέται στα κλέφτικα είναι η ατομική ευψυχία· δεν θα βρούμε πουθενά ούτε εθνική ούτε κοινωνική συνείδηση. Αυτό που είπε ή που θέλησε να ιδή ο τραγουδιστής στον ήρωά του, είναι η ελεύθερη ψυχή, που ξεπερνάει όλα τα εμπόδια, απ’ όπου κι αν ξεπροβάλλουν”. (Πολίτης, Κλέφτικα)
Με τη στολισμένη φορεσιά του ο Βύρων, ως άλλος ροκ σταρ κοιτάει στη βιτρίνα την Κυβέλη που εκατό χρόνια μετά (1908), με ανδρικά θεατρικά κουστούμια, παίζει τη ζωή και τη θυσία του.

Αγώνας μέσα στη φορεσιά. Ο βαρύτονος θερμαίνει τον αέρα της φωνής του μέσα στο στέρνο για την άρια του Verdi, στο Rigoletto, την πρώτη όπερα που ακούστηκε στο θέατρο Απόλλων, στα 1864. Το libretto της όπερας βασίζεται σε έργο του Βίκτωρα Ουγκώ και αναφέρει τα πολλά σκάνδαλα του γάλλου βασιλέα Φρανσουά Α΄, εραστή των τεχνών, εραστή της Dianne de Poitiers. Σ’ αυτό το βασιλιά, χρωστάει η Σύρος, τις ευλογημένες Διομολογήσεις.

Από τη συλλογή μας στολίσαμε την έκθεση με τις ακουαρέλες της Αθηνάς Ταρσούλη. Τοπικές φορεσιές απ’ όλη την Ελλάδα. Οι νησιώτικες φορεσιές λείπουν: μετά τον πόλεμο του 1940, η Αθηνά Ταρσούλη δεν ταξίδεψε για να τις συλλέξει.

Η Φρίντα Κάλο (1907-1954), στις ψηλές βιτρίνες, σφίγγει τους ιμάντες που κρατούν τη σπονδυλική της στήλη σε όρθια στάση. Τι περίεργο: “σπόνδυλοι ονομάζονται τα ταμπούρλα των αρχαίων κιόνων”.

Στην πολιορκία της Ακρόπολης, ο Γκούρας λέει στο Μακρυγιάννη: “Ποτέ δεν σε ξανάκουσα να τραγουδάς τόσο όμορφα”. Ήταν το τελευταίο τραγούδι πριν τον βρει το βόλι (βλέπεις το τραγούδι γνώριζε). Οι αγωνιστές ζητούν από τους Τούρκους να μην κλέβουν το πολύτιμο μολύβι, γκρεμίζοντας τους σπονδύλους των κιόνων και τα αιώνια φατνώματα, όπου κουρνιάζουν τα πουλιά.
Τα ίδια πουλιά και λουλούδια, υφαίνει η Φρίντα Κάλο στον αργαλειό της στο Mexico. Στολίζεται με εθνική υπερηφάνεια και ελευθερία για τη ζωή και τον έρωτα.

Ο πατέρας της Μαρίκας Κοτοπούλη “Αγαπητικός της Βοσκοπούλας” δίπλα στον αριστοκράτη Oscar Wilde (1854-1900), με φουστανέλα κι αυτός, δραματουργός, βαθιά ερωτικός.
Τα τσολιαδάκια, παιδιά της Κυβέλης χορεύουν τη Χιώτικη “νερατζούλα φουντωτή”.

Τα πλουμιστά στολίδια συναντούν τις 40 φορεσιές του Murat, στρατηγού του Ναπολέοντα, που χάνει το κεφάλι του μετά το Βατερλό. Οι απόγονοί του βρίσκονται στα φιλόξενα νησιά του Αιγαίου.

Πιο κοντά μας, ο Μήτσος Μυράτ, γεννημένος στη Σμύρνη, θα λατρέψει το θέατρο, κυρίως το γαλλικό θέατρο, ρόλους και κουστούμια. Αγωνίζεται μες στη συσσωρευμένη εμπειρία που κατέχει στο κύτταρό του για να παίξει στο θέατρο Απόλλων, πρώτη φορά το 1904. Έξω από τη βιτρίνα, στέκει η κόρη του Μιράντα Μυράτ, με το κόκκινο ιμάτιο της Κλυταιμνήστρας. Υφασμένο σε αργαλειό. Προσπαθεί και η Κυβέλη, στη χαμηλή βιτρίνα, να τα κατανοήσει όλα τούτα, πριν πέσει μέσα στη λίμνη των Ιωαννίνων: παίζει την κυρά Φροσύνη. Θα πνιγεί. (Δημοτικό Ασίκικο).

Όλα αυτά τα πρόσωπα, μαζί κι εμείς, ζητούμε μια θέση στο φυσικό θέατρο, με τους δικούς μας ρόλους, όπως τα έξι πρόσωπα του Pirandello ζητούν συγγραφέα.
Οι βιτρίνες είναι η λύτρωση και η υπερηφάνειά μας, όπως το μετωπιαίο οστό.

Ο γέρο Μαλαμούλης πήρε την κατσίκα του μαζί του στο φωτογραφείο. Θέλει ν’ απαθανατιστεί για χάρη μας. Φυλάει το ένα δόντι που του λείπει. Είναι σαν το δόντι του δράκου, αυτό που έσπειραν ο Κάδμος με την Αρμονία. Ίσως, απ’ αυτό το δόντι γεννήθηκε το ελληνικό αλφάβητο και σκορπίστηκε σ’ αυτή τη μαγική θάλασσα του Αιγαιακού πολιτισμού.

Ο Φωριέλ (1722-1844) σαν σπάνια λουλούδια μάζεψε τα δημοτικά μας τραγούδια, και τα σκόρπισε στους νεκρούς.

[…] Κόκκιν’ ἀχείλι ἐφίλησα, κι ἔβαψαν τὰ δικά μου,
καὶ μὲ μαντίλι τὰ ἔσουρα, καὶ ἔβαψαν τὸ μαντίλι,
καὶ σὲ ποτάμι τὸ ἔπλυνα, καὶ ἔβαψε τὸ ποτάμι
ἔβαψεν ἡ ἄκρη τοῦ γιαλοῦ κι ἡ μέση τοῦ πελάγου,
καὶ ἔβαψε καὶ ἕνα κάτεργο καὶ ἕνα ὄμορφο γαλούνι
καὶ πάλιν ἔβαψαν τὰ ἔμορφα, τὰ ὀγλήγορα ψαράκια. (Fauriel / 1999 Α΄, σ. 246, αρ. Δ΄, στ. 15-20)

Βαλεντίνη Ποταμιάνου, Σύρος, Καλοκαίρι 2021.

Φλόγα και άνεμος

Το καλοκαίρι του 1920 καταφτάνει στη Χίο η Κυβέλη Αδριανού, η μεγάλη δόξα του ελληνικού θεάτρου. Γενικός Διοικητής του νησιού είναι ένας γοητευτικός νεαρός, ονόματι Γεώργιος Παπανδρέου. Εκείνη είναι παντρεμένη. Το ίδιο κι αυτός. Η εμβληματική πρωταγωνίστρια και ο πολιτικός που θα αναδειχθεί τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας ζουν για χρόνια έναν θυελλώδη παράνομο έρωτα, ώσπου ενώνονται με τα δεσμά του γάμου και γίνονται ένα από τα μυθικά ζευγάρια του εικοστού αιώνα. Όμως οι παράφορες αγάπες είναι πάντα σπαρμένες με αγκάθια.

Το φθινόπωρο του 1968, η Κυβέλη είναι μια ραγισμένη ύπαρξη, ο “Γέρος της Δημοκρατίας”, κείτεται στο φέρετρό του και η Ελλάδα ασφυκτιά μέσα στο σκοτάδι της δικτατορίας. Την ίδια ώρα, η μοίρα τους συνδέεται με μια ομάδα ανθρώπων που αναζητούν τη δική τους λύτρωση, πρόσωπα ανώνυμα αλλά και πρόσωπα της Ιστορίας… Άραγε μπορείς να διεκδικήσεις ένα θαύμα όταν όλα τα σημάδια είναι εναντίον σου;

 

Το ΦΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΣ είναι η τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής. Μέσα από ανέκδοτες επιστολές, αρχειακό υλικό και μαρτυρίες, ο Στέφανος Δάνδολος φέρνει στο φως τη ζωή της θρυλικής Κυβέλης και την ταραχώδη σχέση της με τον Γεώργιο Παπανδρέου, ζωντανεύει αθέατες πτυχές του θεάτρου και της πολιτικής, ενώ παράλληλα, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία, χτίζει ένα επικό μυθιστόρημα για τον έρωτα, τον θάνατο και την ελευθερία.

Τα Βιβλιοπωλεία PUBLIC και οι Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ παρουσίασαν το νέο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου, στο Public Café (Καραγεώργη Σερβίας 1, Πλ. Συντάγματος), την Δευτέρα 24/02/2020 στις 21:00 μ.μ.

Για το βιβλίο μίλησαν η Εριφύλη Μαρωνίτη- δημοσιογράφος και ο Πάνος Αμυράς-δημοσιογράφος & συγγραφέας.

Αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου.

Την εκδήλωση πλαισίωσε η Βαλεντίνη Ποταμιάνου, δισεγγονή της Κυβέλης, που είναι μία από τις ηρωίδες του μυθιστορήματος.

100 Κτήρια – 100 Ιστορίες / Ερμούπολη Σύρου

100 Κτήρια

Με πρωτοβουλία της HERMeS (Heritage Management e-Society) κτήρια στην Ερμούπολη, ανάμεσα στα οποία και το Ινστιτούτο Κυβέλη, θα αποκτήσουν μία επιγραφή με κωδικό QR και λίγα στοιχεία για το κτήριο. Οι επισκέπτες που θα τον σκανάρουν με το κινητό θα μαθαίνουν μια Ιστορία…

100 Ιστορίες

Κάτοικοι & Φίλοι της Ερμούπολης, Φορείς, Μαθητές, Φοιτητές, Πολιτιστικοί Οργανισμοί: Όλοι μπορούν να αφηγηθούν, να ζωγραφίσουν ή να γράψουν μια Ιστορία από το παρελθόν για την πόλη, τη ζωή, τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις ή και τα γεγονότα.

Για την Ερμούπολη

Με τη στήριξη των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς, του Συμβουλίου της Ευρώπης και με την υλοποίηση του Ινστιτούτου Σύρου, το πρόγραμμα στοχεύει στην ενίσχυση της σχέσης των κατοίκων με την πόλη τους και την προβολή της ιστορίας της Ερμούπολης στους επισκέπτες.

Στο κατάμεστο Θέατρο “Απόλλων” της Ερμούπολης παρουσιάστηκε την Καθαρή Δευτέρα (11/03/19) η πρώτη φάση της δράσης “100 Κτήρια / 100 Ιστορίες” του Ινστιτούτου Σύρου και της HERMeS.

Την εκδήλωση παρακολούθησε η Kριτική Eπιτροπή των Ευρωπαϊκών Βραβείων Πολιτιστικής Κληρονομιάς Europa Nostra Awards στην κατηγορία “Εκπαίδευση, Εκμάθηση και Ευαισθητοποίηση” η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μάλιστα στη Σύρο.

Στα πλαίσια της εκδήλωσης το Ινστιτούτο παρουσίασε την δική του Ιστορία με ένα video που δημιούργησε ο Ανρέας Μουρτζούκος (Saxelectro) σε συνεργασία με την Βαλεντίνη Ποταμιάνου η οποία έγραψε το κείμενο που η ίδια αφηγείται.

Ακολουθείστε το παρακάτω link για να παρακολουθήσετε την ιστορική αναδρομή με θέμα το κτήριο που στεγάζεται το Ινστιτούτο Κυβέλη στην Ερμούπολη της Σύρου.

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΚΥΒΕΛΗ, EUROPA NOSTRA, 100 BUILDINGS – 100 STORIES

Κλείνοντας το 2018

To Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Σύρου, στα πλαίσια της γιορτής για την 28η Οκτωβρίου, παρουσίασε στο Ινστιτούτο μας τη θεατρική παράσταση “Tο τέλος της αγάπης”, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο για τα θύματα της Γερμανικής Κατοχής στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το έργο παίχτηκε και μαγνητοσκοπήθηκε μπροστά από τις βιτρίνες του Ινστιτούτου Κυβέλη. Επίσης διαβάστηκαν αποσπάσματα από “Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ”. Το μουσικό ντύσιμο της γιορτής έγινε υπό την αιγίδα της μουσικής σχολής “Εν Χορδαίς και Οργάνοις” με επιμέλεια του Γιώργου Γεωργουσόπουλου και του δασκάλου μουσικής Δημήτρη Μαραγκού που προετοίμασε τα τραγούδια.

Επίσης μέσα στο μήνα Νοέμβριο (6/11) το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Σύρου επισκέφτηκε το Ινστιτούτο μας και γιόρτασε μαζί μας με το δραματοποιημένο ποίημα του Πούσκιν “Η ξανθή Ελληνίδα” σε μετάφραση Κλέωνος Παράσχου.

Το έτος 2019 θα γιορτάσουμε 20 χρόνια από την ίδρυση του Ινστιτούτου Κυβέλη. Σας δίνουμε μια μικρή γεύση από την έκθεση – αφιέρωμα στα 20 αυτά χρόνια στις τρεις εικόνες που ακολουθούν.

Εορτασμος 28ης Οκτωβριου του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.-Λ. Συρου

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940  φιλοξενήσαμε και φέτος στο ινστιτούτο μας την εορταστική εκδήλωση των παιδιών του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.-Λ. Σύρου που μας έδωσε την ευκαιρία να ανακαλέσουμε στη μνήμη στιγμές εκείνης της εποχής.

Ενδέκατο Animasyros • Pitching Forum

Στα πλαίσια του Pitching Forum (δράσεις μόνο για επαγγελματίες  διαπιστευμένους στην αγορά) παρουσιάζονται στο ινστιτούτο μας 3 υπό εξέλιξη παραγωγές animation που προκρίθηκαν κατά τη διάρκεια της 1ης Athens Animation Agora.

Παρασκευή, 28 Σεπτεμβρίου 16.30 έως 18.30

“Λουκούμι” • Θεατρικός Μονόλογος

Το Ινστιτούτο Κυβέλη και η Ντίνα Συκουτρή σας προσκαλούν στο θεατρικό μονόλογο “Λουκούμι” του Γιάννη Κωνσταντινίδη, σε μια νέα σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη/bijoux de kant και σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη. Ερμηνεύει ο Χαρίλαος Τρουβάς. Έναρξη παραστάσεων: 23:00 μ.μ. Δευτέρα 20 και Τρίτη 21 Αυγούστου 2018.