Έμβλημα του Ινστιτούτου είναι αγαλματίδιο της αρχαίας θεάς Κυβέλης, αφού η ηθοποιός Κυβέλη -παιδί έκθετο που υιοθετήθηκε- πήρε το όνομά της επειδή, όταν βρέθηκε, έφερε στο λαιμό πολύτιμο κόσμημα με το όνομα Κυβέλη.
Η Κυβέλη ήταν η φρυγική θεότητα της γης, της βλάστησης και της καρποφορίας, της μητρότητας και της γονιμότητας γενικά, η μητέρα και η τροφός θεών και ανθρώπων, εκείνη που κρατά στην αγκαλιά της τους ανθρώπους και όταν έρχονται στη ζωή και όταν φεύγουν από τη ζωή. Ακόμα ήταν η κυρία των βουνών (Μήτηρ Ορεία) και των άγριων θηρίων, η προστάτιδα των πόλεων και των κοινωνικών θεσμών, η αφέντρα της μαντικής και της ιατρικής. Στην ιστορική πορεία της λατρείας της στον ελληνικό κόσμο η Κυβέλη, που είχε πολλά κοινά γνωρίσματα με τη Γη, τη Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αθηνά και την Άρτεμη, συνδέθηκε με την Αδράστεια και τη Νέμεση και τελικά ταυτίστηκε με τη Ρέα, που τουλάχιστον για την επίσημη, την ολυμπιακή θρησκεία των Ελλήνων, ήταν η μόνη αναμφισβήτητη μητέρα των θεών.
Η λατρεία της Κυβέλης στην αρχαιότητα εξαπλώθηκε όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στη Ρώμη και στη Δυτική Ευρώπη. Στην αρχαία Ρώμη και σε άλλες Ιταλικές πόλεις η Κυβέλη λατρευόταν ως Magna Mater (Μεγάλη Μητέρα), Mater Deum (Μητέρα Θεών), Mater Turrita (Μητέρα Πυργοφόρος).